Oswald; " Hulusi bey, Kürt olduğunuzu söylemiştiniz. Doğrusu sizin, son Kuzey Irak operasyonu hakkında düşüncelerinizi, duygularınızı merak ediyorum.” Hulusi; “ Bu ülkenin diğer vatandaşları, Çerkez’i, Laz’ı, Dadaş’ı ne hissediyorsa ben de onu hissediyorum. Kürtleri teröristlerle bir zannediyorsanız kesinlikle yanılıyorsunuz.” Hulusi bey, cam kenarına gitti; “Yıllardır içimi sızlatan bir anımı anlatayım isterseniz. Beni daha iyi anlayabilirsiniz belki”. Sami de, Oswald’da biraz daha yaklaşıp, daha dikkatlice dinlemeye başladılar. Hulusi; “ Gizli örgütte henüz çömez olduğum yıllardı. Bir operasyona gitmiştik. Teröristlerin örgüt evini öğrenmiştik. Hem şehrin ortasında olduğundan, sivil halk zarar görmesin diye, hem önemli dokümanların ele geçirilme ihtimalinden bahsedildiği için müdahaleyi bizim teşkilatın yapmasına karar verilmişti. Teorik derslerde çok başarılıydım ama ilk aktif görevimdi. Eve girdik, tabi bir anda bağrışmalar, toz duman. Ana salonu beklenenden de çabuk ele geçir...